Bijna los: leven tussen klussen en ARC-drukte

We liggen inmiddels zo’n twee weken in de marina van Las Palmas en het wordt tijd om weer eens op pad te gaan. De lijst met bootklussen was fors, maar is inmiddels teruggebracht tot een aanvaardbaar niveau. Helemaal leeg wordt zo’n lijst natuurlijk nooit — dat zou een griezelig niveau van perfectie vergen.

De eerste dagen lagen we in de kleinere haven die bij de marina hoort, op getijdewater, dus altijd in beweging. Wel gezellig: we lagen pal naast de loods waar klassieke zeilboten worden onderhouden en zelfs gebouwd. Een mooie, ambachtelijke vorm van levendigheid. Daarna verhuisden we ruim een week naar de grote marina, volledig opgenomen in het hele ARC-gebeuren. Workshops, sundowners en verkleedfeesten vormden een groot deel van het programma. Leuk voor de sfeer en voor nieuwe contacten, al zit iedereen uiteindelijk vooral met de eigen klussenlijst.

Sinds gisteren en eergisteren zijn Max en Bastiaan aan boord, waardoor ons reisgezelschap nu compleet is. Op de steigers lopen veel jonge mensen rond die op het laatste moment een plek aan boord proberen te bemachtigen als bemanningslid. Soms lukt dat, maar voor velen ook niet. Bovendien lijkt het me best spannend om iemand op deze manier op het laatste moment aan boord te nemen — je weet tenslotte heel weinig van elkaar. En hoe groot een boot ook is: als het niet klikt, duren achttien dagen ineens héél lang.

In de haven zie je enorme verschillen tussen de deelnemers. Stellen die samen varen, familiebemanningen, vriendengroepen, chartercatamarans met betalende crew (à raison van 8.000 euro per persoon), en grote jachten met professionele bemanning. Het mengt eigenlijk niet echt. Onze boot is wel redelijk lang, maar ook redelijk oud en een paar welstandsklassen lager. Regelmatig spreken we mensen die “hun bedrijf hebben verkocht en nu gaan varen”.

De klussenlijst was hier en daar wat intimiderend, en dat geldt eigenlijk voor alle boten. De chandler en de riggingspecialist doen gouden zaken. Er wordt zelfs nog vlak voor vertrek besloten om een parasailor te kopen van pak ’m beet 15.000 euro. Dat hebben wij dan maar níet gedaan — maar ook wij hebben sinds ons vertrek uit Sardinië het nodige vernieuwd. Een nieuw grootzeil, een nieuwe generator en een nieuwe koelunit in de koelbox (bedoeld als vriezer, maar dat bleek te optimistisch). In Las Palmas kwamen daar nog bij: een nieuwe stuurautomaat (de oerdegelijke NECO heeft het helaas begeven), een extra zonnepaneel, een aansluiting van de motor op de boiler voor warm water, een nieuwe koelkast (met vriezer) en een nieuwe boom als verlenger van de spinnakerboom. Jullie herinneren je vast nog dat de oude in de Straat van Gibraltar aan Neptunus is geofferd.

Veel van die onderdelen moeten natuurlijk aangevoerd of zelfs nog gemaakt worden. De supply chains blijken soms lang, maar met goede hulp in Nederland komt alles uiteindelijk toch op de juiste plek. Zo zorgde Marco de Bruyn in Weesp ervoor dat de nieuwe generator (van WhisperPower) op tijd in Spanje was. Via Van der Neut kregen we een nieuwe spiboomverlenger in Las Palmas — nu het pronkstuk van onze tuigage. En Dekker in Zaandam heeft ons de afgelopen jaren niet alleen aan veel spullen geholpen, maar ook aan uitstekend advies. Ter plekke kun je niet altijd snel geholpen worden. Zo arriveerde onze koelkast veel later dan gepland omdat hij eerst per ongeluk op Lanzarote was bezorgd, en het daarna te hard waaide om hem naar Las Palmas te vervoeren. Maar als je de tijd hebt, is dat uiteindelijk geen ramp.

Nu de kluslijst bijna klaar is, verschuift onze aandacht naar de bevoorrading, het varen zelf, de windverwachting en de tochtplanning. Nog twee dagen, dan kunnen we weer onderweg. Dat komt goed uit, want het begint hier zowaar wat frisser te worden — mooi moment om de warmte op te zoeken.

Ik ben vooral benieuwd of het gaat lukken om met twee genua’s op één profiel te varen. Dat moeten we morgen nog testen; daarvoor hebben we twee spinnaker- (of eigenlijk genua-)bomen nodig. Het zou ons aardig wat snelheid moeten opleveren, zeker op voor-de-windse koersen. Onderweg gaan we zeker experimenteren met de gennaker en het stagzeil (de gennaker achter de bezaansmast). Een snelle tijd verwacht ik niet; we moeten het vooral van onze gunstige rating hebben om een enigszins eervolle uitslag te halen. Maar goed — in dit geval gaat het echt om het meedoen. En om het aankomen, natuurlijk.

Je kunt ons vertrek op zondag 23 november, naar verwachting tussen 14.00-14.30 uur live volgen via Facebook, ARC Atlantic Rally for Cruisers, en YouTube @worldcruising aanstaande zondag 23 november.
13:30 – Kijk hoe de boten de jachthaven verlaten.
14:00 – Live verslag vanaf de startlijn.
Wij verwachten tussen 14:00 en 14.30 te vertrekken; wij hebben bootnummer 80.
Je kunt ons gedurende de overtocht volgen via de tracker van de ARC: ARC – World Cruising Club. Deze wordt iedere 4-6 uur ververst; het is niet real time.